czwartek, 26 sierpnia 2010

Bycie kobietą jest cholernie trudne,szczególnie na imprezie...

Szczególnie na swojej urodzinowej imprezie,gdzie nagle wszyscy ci się kłaniają w pubie,uśmiechają i starają się zagadać.Co się dziwię,wczoraj podobno przeszłam samą siebie,wyglądałam najlepiej od dłuższego czasu.
Było też najlepiej od dłuższego czasu.Bo wystarczyło zapomnieć o bożym świecie,o tym,że ktoś jest obok i nasłuchuje i nie myśleć o niczym.Dostałam wczoraj prezent,którego nawet nie przebije najlepszy aparat,a wszystko w myśl zasady life is nothing much to lose.Po tej srogiej lekcji wreszcie coś zaczyna być bardziej klarowne,a ja sama powoli zmieniam swoją opinię i preferencje,których nie umiałam bardzo długo zmienić.Szkoda TYLKO tej zmarnowanej kliszy...i,że mama wciąż wierzy w tego cudownego księcia z bajki z rumakiem i ogromnie dobrym serduszkiem.

2 komentarze:

  1. Książąt już nie ma, bo nie ma rumaków. Wszystkie mieszane.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mamy zawsze dłużej od nas wierzą w tego księcia.

    OdpowiedzUsuń