Dlaczego mam tak intensywnie pamiętać o kimś kto nie pamiętał o mnie za życia?
Dlaczego mam tak długo nosić w sobie żałobę?
To co czuję w środku nawet mnie zaskakuje więc mamo nie proś żebym Ci kiedyś pękła przed oczami i uzewnętrzniła to wszystko co czuję i myślę.
Kiedyś chciałabym przełamać wstyd i pokazać rodzicom te wszystkie wypociny,tymczasem w duchu będę prosić Was żebyście mi pozwolili żyć i cieszyć się moim życiem,pozwalając mi tym samym iść na Sylwestra.
Dziadek zmarł 18 października,codziennie o nim w myślach wspomnę i tak będzie już zawsze.Life goes on,mamo i tato...
O takich rzeczach lepiej jest porozmawiać. Często siedzi w nas więcej, niż ktokolwiek mógłby podejrzewać...
OdpowiedzUsuńdlatego często rozważam wizytę u psychologa czy kogoś takiego.
OdpowiedzUsuń