Ten miesiąc był dla mnie czasem kiedy było wszystko, szczęście, smutek, radość, tęsknota, spełnienie, zazdrość, nienawiść. I podejrzenie zapalenia płuc.
Udało mi się sporo zrobić. Oddać papiery z praktyk, zainwestować pieniądze w wakacyjny festiwalowy wyjazd, założyć nową stronę/inicjatywę, kupić troszkę ciuchów.
W tle tego wszystkiego rozwija się internetowa znajomość. Od miesiąca, jak nie dłużej wymieniam wiadomości z facetem z którym mam zamiar spędzić wakacje (patrz wyżej:). Im więcej tych wiadomości tym bardziej się to wszystko układa i zacieśnia. Świetny człowiek, bardzo mi kogoś przypomina. Umówiliśmy się na spotkanie zapoznawcze, które zaproponował. Stresa mam przeogromnego. Codziennie skreślam dni, ale niestety troszkę sobie naskreślam bo dopiero w czerwcu to nastąpi. Tak czy owak, nie mogę się doczekać i nawet z największym bólem głowy pojadę na te spotkanie!
A propo spotkań, to nasuwa mi się myśl- czy można się z kimś przyjaźnić nawet jeśli się z tym kimś nie rozmawia i nie spotyka się z nim? No chyba właśnie nie. I tak wracając do wydarzeń ostatnich już dwóch miesięcy ponad (połowa lutego+ marzec+kwiecień) myślę sobie, że to wszystko straciło sens. Nie mam już takiego samego zaufania, dobrego zdania i chęci do tego wszystkiego. Nie wiem, może się to kiedyś zmieni ale jakoś cienia szansy na odbudowanie tego co było kiedyś nie widzę. To nie jest w 100% moja wina. To wina tak samo jego! Nie wiem czy ktoś mu pokazał jakieś nowe zasady i prawa, że nie należy się w takich sytuacjach angażować i do siebie odzywać. Jest mi z tego powodu przykro. I jeszcze fakt, że ktoś inny, kto paradoksalnie powinien być bardziej obrażony czy coś w tym stylu jest bliżej i częściej. Ba, nawet będzie się ze mną widzieć wcześniej niż ten wyżej wspomniany. Smutne to wszystko.
Szczęście, spokój i brak problemów to nie ja.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz