znowu jest. o dwóch dni mi towarzyszy. koleżanka depresja i kolega dół. znów niespodziewanie dopadł mnie ten stan kiedy jedyne co czuję to ogromna wewnętrzna pustka. pustka która rozrywa mnie od środka. a przecież myślałam, że już jest dobrze że przecież to już kolejny zamknięty za mną rozdział i że będzie już tylko lepiej. ale nie jest.
znów chcę uciekać, znikać i nie istnieć. chwycić kogoś za rękę, przytulić i poczuć się bezpiecznie.
a tymczasem szukanie nowej pracy i protetyka stomatologiczna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz